6 Aralık 2009 Pazar

in aşağıya..

Bazı şeyler ölmez..

İster Hak de buna, ister aşk.. İstersen de ruh.. Kısacık ömürleri onurlandırmak için kocaman bir güruh.. Ne düşündüğü belirsiz, niye üşüdüğü sualsiz.. Ne söylenebilir ki hepimiz kuluz..

İnkarına gülüyorum şimdi.. İnanmıyorsun ya.. Kimsenin kulu olamazsın ya.. Kendi kulun, kendi kölen oluyorsun bir süre sonra.. O kadar yücesin ki kendine tapıyorsun.. Biliyorsun, anlıyorsun, yaşıyorsun.. Ben içimde ki özel isimleri kusuyorum insan olmak için, sen her sıfattan kendine yakıştırıyorsun..

Üzerimde insanlığın şimdiye kadar yarattığı ne varsa dışarı atmaya çalışıyorum artık.. Kendi içimde önceden var olanla yalnız kalabilmek için.. Yeni sürümleri, kendi fikirleri olmayan sürüleri bir kenara atmaya çalışıyorum.. Yine de mecburuz bazen aynı adımları atmaya.. Savaşmak için önce ayakta, düşünmek için önce hayatta kalmaya..

Fikri fakirlere, sabrı tekinlere, kaybı kadimlere bırakıyorum..

Yeni bir sayfanın ortasında kendimden emin biçimde oturuyorum.. Etrafım bembeyaz.. Yeniden karalamanın, yeni tercihler yapmanın, mutlu olmanın yollarını aramakta sıra.. Sen kendini göklere yükseltirken ben toprak kokusuyla doyuruyorum kendimi.. Bir gün; elbet aşağı indiğinde yaşayacağın şoku düşünerek avutuyorum.. Yağmuru yaşıyorum sen şimşeklerin arasında kulaklarını kapatırken..

İn aşağı artık insan demekten utandığım.. Kendini sahibi olmadığın yerlere, sahibi olmadığın yeteneklere hapsetmekten vazgeç..